Hérna er einn stuttur pólitískur föstudagspistill Kosningar eftir viku og það er farið að hitna í kolunum. Píratar taka á skarið, rjúfa íslenska stjórnmálahefð og boða flokka til stjórnarmyndunar. Þetta er auðvitað mjög sérstakt, það er kannski í lagi að stinga saman nefjum í leyni, svona áður en flokkar fá umboð þjóðarinnar á kjördag. Samfylkingin, sem mælist með um 7% fylgi voru fyrstir til að stökkva á vagninn. Össur hefur að vísu verið eins og ástsjúkur unglingur hluta kjörtímabilsins, eða frá því að Samfylkingin byrjaði að hrapa í skoðununarkönnunum. Hann hefur verið að biðla til pírata. Það er sérstakt að flokkur sem margt svo ekki fyrir löngu var nærri 30% en mælist með 7% eigi erindi í ríkisstjórn. Þjóðin hafnar Samfylkingunni ef þetta verður raunin á kjördag. Tökum dæmi, við erum með umsækendur um starf, einn skorar 25% í starfsviðtölum, en hinn umsækandinn skorar 7%. Hvern ber að ráða í starfið? Svarið er einfalt ekki satt? Örvæntingin er slík í baráttunni að það stefnir sældarlíf hér á klakanum strax eftir kosningar,ef marka má loforðaflauminn. Grunnframfærsla millifærð um hver mánaðarmót á hvern og einn óháð kjörum, fríar falskar tennur fyrir eldri borgara, við fáum nánast borgað fyrir að leita til lækna, [...]